خیلی اوقات در سازمان به دنبال آن هستیم که انگیزه کارکنان را به بالاترین سطح ممکن برسانیم تا به بهترین خود برسند. برای طرح این مسئله از تمثیل ورزشی استفاده می‌کنیم. به عبارتی کار کردن را با ورزش کردن مقایسه می‌کنیم. همانطور که ورزشکار پس از شکست رقیب به خودشکوفایی می‌رسد کارکنان سازمان نیز می‌توانند به کار کردن به این مرحله دست یابند.
ذکر چند نکته در مدل تمثیل ورزشی ضروریست. مورد اول؛ فرهنگ. در فرهنگ ما اینطور جا افتاده است که ورزش کردن با نشاط و لذت همراه است. در حالی که کار کردن به این صورت نیست و معمولا با خستگی و ناراحتی همراه است و حتی کار کردن زیاد موجب ملامت اطرافیان می‌شود. این نکته باید در سازمان جا بیفتد که افراد برای رسیدن به توسعه فردی و خودشکوفایی زیاد کار می‌کنند و نه چیز دیگر. نکته دوم بحث رقابت است. اگر مانند ورزش در سازمان هم رقابت باشد اعضای تیم منابع انسانی همواره سعی می‌کنند خود را در بالاترین سطحشان نگه دارند. نکته بعد تحمل شکست است. قبول احتمال شکست و نداشتن ترس از شکست در سازمان خود می‌تواند باعث بالابردن انگیزه باشد.
نکته بسیار مهم دیگر آن است که هر تیم ورزشی یک مربی دارد. مدیران سازمان باید مانند مربیان برخورد کنند و نقاط ضعف و محدودیت‌ها را برطرف کنند و به آن‌ها فرصت سریع و خطا دهند تا نهایتا انگیزه کارکنان به بالاترین سطح ممکن برسد.
گردآورنده: امیرحسین ابری نیا
