مشارکت یک اصل در کار تیمی است.
چالش بزرگ به کار تیمی خوب نیاز دارد. در شرایط فشار ناشی از چالش‌های دشوار، مسئله‌ای کیفی که باید در میان اعضای تیم وجود داشته باشد، مشارکت است. توجه کنید که نگفتیم همکاری، زیرا معنای مشارکت بیشتر از همکاری است همکاری یعنی کار توافقی با یکدیگر. مشارکت، کار کردن خلاقانه با یکدیگر است. اعضای یاور هم در تیم، کاری بیش از همکاری ساده با یک دیگر انجام می‌دهند. هرکسی چیزی سر میز می‌آورد که به روابط و همسویی تیم، ارزش بیشتری می‌دهد. ارزش کار تیمی همراه با مشارکت، به مراتب بیش از کار انفرادی اعضای منابع انسانی است.
برای تبدیل شدن به عضو یاور در تیم، باید توجه خود را به چهار زمینه معطوف کنید:
- ادراک : اعضای تیم را به عنوان یاوران خود ببینید، نه رقبای خود
به هر تیمی نگاه کنید، می‌بینید که رقابت در حال ل به صورت بالقوه وجود دارد. فرزندان یک خانواده برای جلب توجه والدین با یکدیگر رقابت می‌کنند. بازیکنان یک تیم فوتبال برای اینکه چه کسی بازی کند چه کسی بر روی نیمکت بنشیند، با هم بحث می‌کنند. زیرا همه افراد دارای امیدها، اهداف و رویاهایی هستند که سعی دارند به آنها برسند. اما برای اعضای یاور در تیم، کامل کردن یکدیگر مهمتر از رقابت با هم است. آنها خود را به صورت یک گروه فعال می‌بینند و هرگز اجازه نمی‌دهند که با رقابت به تیم آسیب برسانند.
- نگرش : نسبت به هم تیمی های خود، حامی‌باشید، نه بدبین
برخی افراد چنان تربیت شده اند که به دنبال منافع خود باشند و نسبت به همه کس (از جمله هم تیمی های خود) با بدبینی نگاه کنند. اما پذیرش و درک اینکه شما باید به جای رقابت با هم تیمی های خود، حامی‌آنها باشید؛ تنها در صورتی ممکن است که بد بینی را کنار گذاشته و یک بازیکن حامی‌در تیم باشید.
این موضوع به نگرش و فردیت شخص مربوط است. یعنی اینکه همیشه انگیزه دیگران را را خوب بدانید، مگر آنکه خلافش ثابت شود. اگر به مردم اعتماد کنید، بهتر می‌توانید با آنها کنار بیایید و اگر با آنها خوب برخورد کنید، به احتمال قوی شما و آنها روابطی مبتنی بر تشریک مساعی خواهید داشت.
- تمرکز : تمام توجهتان به تیم باشد، نه خودتان
به عنوان فردی که در تیم است، دو سوال از خودتان بپرسید : چه حاصلی برای من دارد؟ یا آیا ثمره‌ای برای تیم دارد؟ موضوع مورد توجه نشان دهنده نکات زیادی دارد، از جمله اینکه آیا دیگران را کامل میکنید یا با آنها رقابت دارید. کاوت رابرتس نویسنده، می‌گوید: پیشرفت واقعی در هر عرصه‌ای، یک جریان مداوم است و نه یک رویداد ساده و مجزا. اگر به جای خودتان، بر تیم تمرکز کنید، می‌توانید در عوض سعی برای برد خودتان در مسابقه، از خط موازنه عبور کنید.
بیشتر بخوانید: دوره مدیریت استارتاپ چیست؟
- نتایج : باتکثیر نیرو، موفقیت‌ها را خلق کنید
هنگامی‌که با هم‌تیمی‌هایتان کار کنید، می‌توانید کارهای قابل توجهی انجام دهید. اگر به تنهایی کار کنید، شانس موفقیتتان کم می‌شود. مشارکت در هر کاری اثری افزاینده دارد، زیرا نه تنها مهارت‌های شما را آزاد و تشدید میکند، در چنین اثری بر همه اعضای تیم دارد.
در این مورد می‌توانید مقاله شکوفایی با کار تیمی را مطالعه نمائید.
بیندیشید
آیا شخصی با سفته مشارکت هستید؟ ممکن است بر علیه تیم کاری نکنید، اما لزوما به این معنا نیست که برای تیم کار میکنید. آیا شما همکاری و ارزش افزوده ای به تیم (حتی به افرادی که از بودن در کنار آنها لذت نمی‌برید) می‌دهید؟ آیا به تکثیر و تقویت تلاش‌های دیگران کمک میکنید؟ آیا هنگامی‌که در بازی تیم شرکت میکنید، تیم کندتر شده اثربخشی کمتری دارد؟ اگر اطمینان ندارید، با هم تیمی‌هایتان صحبت کنید.
اجرا کنید
برای اینکه بازیکنی با صفت تشریک مساعی در تیم تبدیل شوید...
- به صورت برنده - برنده فکر کنید: می‌گویند: آهن، آهن را تیز میکند؛ و یک انسان دیگری را تقویت میکند. معمولا هنگامی‌که با دیگران مشارکت میکنید، شما برنده می‌شوید، آنها برنده می‌شوند، تیم هم برنده می‌شود. در تیم جستجو کنید و فردی را با نقشی مشابه بیابید، شاید کسی باشد که پیشتر با او رقابت داشته اید. به دنبال راه‌هایی برای سهیم شدن اطلاعات و کار با یکدیگر باشید تا هم خودتان سود ببرید و هم تیم‌تان.
- مکمل یک دیگر باشید: راه دیگر مشارکت، این است که با فردی همراه شوید که در جایی که شما ضعف دارید، او قوی باشد، و بالعکس. افرادی را که می‌توانند مکمل شما در تیم باشند را بیابید و با هم کار کنید.
- خودرا از تصویر بیرون بکشید: سعی کنید پرسیدن این سوال را که " چه چیزی برای تیم بهتر است " است را به صورت عادت در آورید. مثلاً، مرتبه بعدی که جلسه‌ای برای حل یک مشکل در حال انجام است و همه نظراتی می‌دهند،از خود بپرسید که اگر شما حضور نداشتید، چه اتفاقی می‌افتاد. شاید بهتر باشد که ایده‌ای را مطرح کنید تا دیگران (جز خودتان) آن در مسئله وارد شوند.
داستان آموزشی:
چند نوجوان در جنگلی بازی می‌کردند که به ریل آهن قدیمی و متروکی برخورد کردند که از این میان درختان عبور می‌کرد. یکی از پسرها روی ریل پرید و سعی کرد روی آن راه برود. پس از برداشتن چند قدم، تعادلش را از دست داد. بلافاصله یکی دیگر از پسرها سعی کرد، همان کار را بکند، او نیز به زمین افتاد و دیگران خندیدند.
پسری که افتاده بود، با عصبانیت به دیگران گفت: شرط میبندم می‌توانید بهتر از من راه بروید. پسرهای یکی پس از دیگری سر خود را کردند، همگی افتادند. ورزشکار گروه هم نتوانست بیش از ده قدم بردارد، آن هم به سختی.
دو نفر از پسرها پس از اندکی تفکر با هم پچ پچ کردند،یکی از آنها به دیگری گفت: من میتوانم تمام مسیر را روی ریل قدم بزنم، او هم میتواند. سپس به پسری که با او در گوشی صحبت کرده بود اشاره کرد.
یکی از پسرها که تلاش خود شکست خورده بود، گفت: نه، نمی‌توانید.
پسر مدعی پاسخ داد : با شما سر یک شیرینی بزرگ شرط میبندم و همه پذیرفتند.
سپس هر یک از پسر ها بر روی یک ریل ایستادند، در حالی که تعادل خود را حفظ می‌کردند، دست‌های یکدیگر را در دست گرفتند و تمام مسافت را با احتیاط پیمودند.
هریک از آنها به عنوان یک فرد نتوانست از عهده این کار برآید. اما با همکاری، به آسانی برنده شدند. نیروی مشارکت، در تکثیر توانایی ها نهفته است.
گردآوری: امیرحسین ابری نیا
