در ذهن خیلیها تفاوتی بین مدیریت و رهبری وجود ندارد. اما واقعاً مدیریت با سبک رهبری چه تفاوتی دارد؟ در این مطلب به پاسخ به این پرسش میپردازیم.
تفاوت اول در سبک هدف گذاری است. رهبران هرگاه هدفی میگذارند، خودشان استراتژی رسیدن به آن را میآموزند و به دیگر اعضای تیم هم آموزش میدهند اما مدیران معمولاً اهداف را به دیگران ابلاغ میکنند و به صورت دستوری میگویند که باید به این هدف رسید.
مورد بعدی نگرش و تغییرات است. مدیران معمولاً از تغییرات و تحولات استقبال نمیکنند و گارد خاصی نسبت به آن دارند. اما در مقابل رهبران همواره در حال تغییرند و از تغییرات استقبال می کنند و گاهی هم خودشان شرایط موجود را به چالش میکشند.
مورد بعد تفاوت در نگرش است. رهبران معمولا افق دید بسیار بلندتری دارند و اهداف را به صورت کلان نگاه می کنند. حال آنکه مدیران میخواهند در کوتاه مدت به اهداف برسند.
دگرگونی بعدی قدرت است. قدرت مدیران بسیار رسمی است و از ساختار و سیستم نشات می گیرد اما در نقطه مقابل رهبران قدرت کاریزماتیکی دارند و انگار از ذات خودشان و از اعضای تیمشان نشات میگیرد.
بیشتر بخوانید: دوره مدیریت استارتاپ چیست؟
تفاوت بعدی در تفویض اختیار است.
مدیران در این باره معمولاً تمرکزشان روی کنترل کردن است. کنترل کردن آن چیزی یا کسی که تفویض شده درحالی که رهبران تمرکزشان در این خصوص بر اعتماد است و به شخص مقابل اعتماد میکنند.
تمرکز مورد بعدی است. تمرکز مدیران معمولاً روی سیستم و ساختار است و در واقع هر چه که ساختار تعیین کند برای آنها حائز اهمیت است. اما تمرکز ذهنی رهبران روی انسانها و قابلیتهای آنها و نظراتشان است.
مورد آخر تقلید و یا نوآوری است. رهبران معمولاً دائم در حال چالش هستند. تلاش میکنند تا با خلاقیت و روشهای نوآورانه به موفقیت برسند در حالی که مدیران معمولاً سعی میکنند روشهایی که در گذشته جواب داده را مقلدانه دوباره انجام دهند تا به همان نتیجه برسند و البته که خیلی از اوقات همان نتیجه هم حاصل نمیشود.
در پایان این را هم باید در نظر داشت که برخی جاها نیاز به مدیریت است و برخی جاها به رهبری.
مطلب از: امیرحسین ابری نیا